
شاید همین اول بخواهم بگویم که در دنیای آینده خیلی از چیزها دیگر ماهیتی فیزیکی و در دسترس ندارند! و خب اینکه هدست های واقعیت مجازی جایگزین نمایشگرهای فیزیکی شوند، چیزی قابل انتظار به نظر میرسد.
“در واقع فکر میکنم جامعه انسانی به نقطهای میرسد که نیاز به مانیتور فیزیکی ندارد. بلکه با نصب یک اپلیکیشن میتواند یک صفحه نمایش واضح برای تماشا داشته باشد. البته جز اینها، موارد دیگر هم خواهند بود که باید در انتظار بلا استفاده شدن نسخه فیزیکیشان باشیم.” این نقل قول از مارک زاکربرگ است. او این سخنان را در یک تماس مالی با سهامدارنش در می ۲۰۱۷ گفت.
همانطور که میبینید این ایدئولوژی خیلی جدید به نظر نمیرسد، آن هم با پیشرفتهای چشمگیر هر روزه فناوری. بهترین مثالی که در مورد هدستهای واقعیت مجازی میتوانم بزنم و آن از تخصصی های این حوزه است، اپل ویژن پرو است که به لطف نمایشگرهای وضوح بالایش، توسط گروه کوچکی از افراد جایگزین مانیتورها شد.
البته نمایشگرهای مجازی، برای اینکه به طور گستردهای پذیرفته شوند نیاز به فناوریهای پیشرفتهتری برای مقابله با مسائل فنی و استفاده روزانه دارند. صرف نظر از سازنده، هدستهای واقعیت مجازی باید بتوانند بزرگترین مشکل پس زمینه ای را به گونهای کم رنگ تر کنند تا هنگام استفاده خیلی احساس نشود. منظور چیست؟ خب مسلما که برای استفاده از هدستهای مجازی نیاز است که آن را مثل یک عینک روی صورتمان بگذاریم.
با این حال بدیهی است که نمیتوان گفت هدست های واقعیت مجازی جایگزین نمایشگرهای فیزیکی به طور کل میشوند. چرا؟ مثلا فکر کنید اگر ما انسانها قبل از اشنایی با مانیتور فیزیکی، از هدست هایی با نمایشگرهای مجازی استفاده میکردیم، به نظرتان موقع کشف مانیتورها چه حالی داشتیم؟ اسمش را فناوری جدید نمیگذاشتیم؟
نمایشگر های فیزیکی در آخر کاربردها و مزایای استفاده خودشان را دارند که شاید در هدستها دیده نشود. این دو دسته جایگزین یکدیگر حداقل تا دهه ها نخواهند شد. هدستهای مجازی این قابلیت را دارند که به راحتی در همه جا حمل میشوند و راحت میتوانید محتوای خصوصی خودتان را ببینید، اما نوع فیزیکی مانیتورها شاید از این قاعده مستثنی باشد. با این مثالا هدستها چون روی صورت باید باشند اذیت کننده هستند و مانیتورها نه.
انتظار میرود که بالاخره این دو جایگزین شوند ولی تا حذف شدن مانیتورهای فیزیکی راه زیادی برای بشر باقی مانده است.